Love In An Elevator

Love In An Elevator - Aerosmith

Ik blijf binnen vandaag. Tijd om de proef te redigeren die al een dag of wat geduldig wacht op aandacht. Maar eerst, in het kader van werkontwijkend gedrag, de was doen. Voor de tweede keer vanochtend slipper ik de lift in en druk op de knop voor het washok, een verdieping lager dan begane grond. Daar ligt als het goed is een eerste ronde schone kleren klaar in de machine. Er staan een jongen en een meisje in de lift, op weg naar beneden. Ik knik een goeie-buren-goeiemorgenknik en nestel me in een hoek.

Terwijl de deur dichtschuift, zegt de jongen: ‘Ik hoef dat echt niet te zien, dat gevoos van hun in het openbaar.’ Ik ook niet! denk ik. Weinig dingen zo onaantrekkelijk als buitenzoeners – behalve als je het zelf doet. Maar het meisje denkt er heel anders over. Ze snuift naar hem en bitst: ‘Pfff. Weet je, sommige mensen zijn juist blij als ze andere mensen gelukkig zien.’ Het meisje klinkt een stuk minder gezellig dan had gekund. De jongen lijkt de waarschuwende ondertoon niet te merken. Hij vervolgt: ‘Nou, ik werd er anders kotsmisselijk van.’ Dan zwijgen ze een tijdje. Tien, negen, acht… De jongen telt geluidloos mee af. Maar het meisje is nog niet klaar. Als de lift langs de vijfde verdieping komt, kondigt ze aan: ‘Ok. Dit is je officiële twee-wekenwaarschuwing. Als je over veertien dagen nog steeds zo doet, ga ik niet meer alleen met jou uit.’

Een twee-wekenwaarschuwing? Gelukkig herkent de jongen het jargon. ‘Je bedoelt, dan ga je weer uit met die ene gast?’ Nu gaan we het krijgen. ‘Nee, niet die ene gast. Iemand anders. Die ken je niet’, legt het meisje uit. De jongen knikt. En daarmee is de kous af. Vier, drie, twee… Tja, er valt ook niet zo veel op te zeggen. Maar waarom wordt er niet om opheldering gevraagd? Waar blijven de hete tranen van onbegrip en frustratie? Ze lijken allebei prima te snappen welke draai ze zojuist aan hun verkering hebben gegeven. Ik ben de enige die het er maar moeilijk mee heeft. Ik spreek de taal, ik hoor wat ze zeggen, maar ik heb geen idee wat ze bedoelen. Zijn ze nou uit elkaar of niet? Gaat hij over twee weken een Ander Mens zijn? Of denkt hij aan de meisjes met wie hij uit kan gaan? Niet nu natuurlijk – maar over veertien dagen! En dan? Mag hij van haar dezelfde ongevoeligerd blijven, zo lang zij andere jongens kan zien? Vindt hij dat geen probleem, zo lang ze het maar officieel heeft aangekondigd?

Intussen is de lift aangekomen op de begane grond. Na u, gebaart de jongen, maar ik moet nog een verdieping lager. ‘Oh ja, jij was gewoon lekker aan het hangen’, zegt hij over zijn schouder. De deur schuift dicht, en weg ben ik, richting een ondergelopen wasruimte waar een conciërge misnoegd het hoofd schudt naar een wasmachine vol met kletsnat ondergoed. Lekker aan het hangen? Waarom zou ik rondhangen in een lift? vraag ik me af. Doen mensen dat hier vaker? Of probeerde de jongen me iets anders te vertellen? Was ook dit een van die codes die door de lokale bevolking meteen worden gekraakt, maar volledig aan mij voorbijgaan? En als dat zo is, hoe kom ik er dan ooit achter wat het allemaal betekent?